https://orellapendella.gal/wp-content/uploads/2008/11/predicame_cura.mp3 Predícame, cura, predícame frade; por un oído me entra, por outro me sae. Ler máis
Pola porta do tío Xan pasa o can do tío Miguel, cunhas polainiñas novas forradiñas de papel. Rico Verea, Manuel: ”Cancioneiro…” Ler máis
O corazón dunha pulga e as orellas dunha lebre heillas de dar ó meu home, que lle sabe moito o prebe. Angélica, de... Ler máis
Unha vez era un home que ía polo monte, ¿queres que cho conte? M. Barrio – M. Fernández Costas: “Juegos…” Ler máis
Rapadiño de cou cou, pasou polo río e non se mollou, cun peido na testa que fede que apesta. Dise cando se lle corta... Ler máis
¡Dente fóra, “caghallón” na cova! Cando lle cae un dente ó/á neno/a, tírase por riba do forno e dise así. Avó Antonio,... Ler máis
– ¡Mira que tes! (sinalando ó chan). – ¿O que? – ¡Zapatos para os pés! Mini e Mero Ler máis
– Teño medo. – ¿Tes medo? Ó cu do Pedro e a pita parda que che caga pola barba. A función deste dito é... Ler máis
Xan xaranxán, dacabalo dun can, o can era coxo e tirouno nun toxo, o toxo era bravo e tirouno nun prado, o prado era fondo e... Ler máis
Arrecunca, arrecunca, a cabalo de ti sempre e de min nunca. Iria, Ramón Fontenla e Virtudes Caamaño, de Valiñas – Barro Ler máis
1 Comentario