Durme, meu solciño
Durme, meu solciño, durme,
para que eu poida traballar.
Teño que lavar os panos,
peneirar e amasar.
Durme, meu solciño, durme,
para que eu poida traballar.
Teño que lavar os panos,
peneirar e amasar.
M. Barrio – X. Lorenzo: “Cantigueiro…”
Heille de dar a meu neno cocidiño con repolo, as orellas dunha pulga, as costelas dun piollo. Blanco, Domingo: “A poesía popular…” Ler máis
Durme logo, Antoniño, non me fagas “rabear” que vén teu pai do traballo, sen facer está o xantar. M. Barrio – X. Lorenzo:... Ler máis
A “miniña” é “piquiniña”, levámola ó “San José”. ”San José” é “piquiniño”, a “miniña” tamén é. O, oo, oo… Avoa Clara de Agudelo (Barro) Ler máis
“Dúrmete”, meu neniño, “dúrmete”, meu meniño, que aí vén o cocón a levar os nenos que non dormen, non. Blanco, Domingo: “A poesía popular…” Ler máis
Aserrín, aserrán os madeiros de San Xoán. Os de enriba serran ben e os de embaixo: Tamén, tamén, tamén. Co/a meniño/a sentado/a no colo, collémolo/a polas mans... Ler máis
“Tu” coa serra, eu co serrón. Veñan cuartos ó meu bolsón. Cóllese o neno/a no colo e séguese o ritmo deixándoo caer un... Ler máis
Cabaliño que vas de a cabalo, sete muxicas che peten no rabo. Sete por riba, sete por baixo, alá vai (nome do neno/a)... Ler máis
-¿Quen é ese que anda no postigo? – Meu maridiño deitado comigo, arrunrún. – ¿Quen é ese que peta á ventá? –... Ler máis
Deixa unha resposta