Durme logo, Antoniño
Durme logo, Antoniño,
non me fagas “rabear”
que vén teu pai do traballo,
sen facer está o xantar.
Durme logo, Antoniño,
non me fagas “rabear”
que vén teu pai do traballo,
sen facer está o xantar.
M. Barrio – X. Lorenzo: “Cantigueiro…”
E que tes, e que foi, aí che vén teu pai e mais a túa nai, ah… Ah, meniña, ah, zapato no pé, sardiña salgada para o... Ler máis
Este neniño que teño no colo é dun amor que lle chaman Vitorio. “Dios” que mo deu que mo leve logo, por... Ler máis
A “miniña” é “piquiniña”, levámola ó “San José”. ”San José” é “piquiniño”, a “miniña” tamén é. O, oo, oo… Avoa Clara de Agudelo (Barro) Ler máis
Este foi ó monte, este colleu leña, este foi ós ovos, este fritiunos e este gordiño comeunos todos. A nosa memoria- Marín (máis…) Ler máis
Este neno ten soniño, ten ganiñas de durmir, ten un olliño pechado, outro xa non pode abrir. M. Barrio – E.M. Torner :... Ler máis
– Isto que son orellas ou campás? – Campás. – As campás hai que tocalas ¡Din, dan! ¡Din,dan! – Isto que son... Ler máis
“Entrai” ben devagariño, non vaiades topexar, que está durmindo o meniño, non mo fagades chorar. M. Barrio – X. Lorenzo: “Cantigueiro…” Ler máis
Heille de dar a meu neno cocidiño con repolo, as orellas dunha pulga, as costelas dun piollo. Blanco, Domingo: “A poesía popular…” Ler máis
“Vixiguento”, mal contento, pide pan e non llo dan e “rabea” coma un can. O adulto vaille collendo os dedos ó/á neno/a dende o... Ler máis
Rebe, rebe, reberrola, ¿quen te ha de calentare? Túa nai vai no muíño e teu pai vaina “buscare”. O apelativo cariñoso “reberrola” pode... Ler máis
Deixa unha resposta