Do queixo non che me queixo
Do queixo non che me queixo,
que o queixo ben che me sabe;
quéixome de quen o vende,
que non mo deixa de balde.
Do queixo non che me queixo,
que o queixo ben che me sabe;
quéixome de quen o vende,
que non mo deixa de balde.
Blanco, Domingo: “A poesía popular…”
– Ten tinta, Antón? – Tinta Antón ten. Ler máis
Teño unha ovella pelia, melia, peluda, pelada, e polo seu lombo arrepempenicada. Pariu os seus fillos pelios, melios, peludos, pelados, polo seu... Ler máis
Abril, se por mal quere vir, aínda as portas da casa non deixa abrir. Abril, vaite a onde queiras e vente ó cubil. Teresa... Ler máis
– Unha, dúas, tres e…? – Catro. – Tíralle do rabo ó gato! Mini e Mero Ler máis
Aló arriba, non sei onde, hai non sei que santo que rezándolle non sei que gánase non sei canto. Dise cando alguén vai... Ler máis
Comín ril, ril da “melra” gorda asada. Josefa Pérez: “A nosa memoria- Marín” Ler máis
– Queres caldo, Bernaldo? – Non, señor, que me escaldo. – E queres touciño? – Non, señor, que me pela o “fuciño”. Manuel... Ler máis
Ris, ras aparta “pa” alá que perdo o compás. O adulto colle o/a neno/a no colo e abanéao para os lados. Ó... Ler máis
Reirrei, ¿cantos anos vivirei? Vinte e cinco, non o sei. Un, dos, tres… M. Barrio F. Lanza: “Falan…” (máis…) Ler máis
Unha pega merga, reborderga, gorda, rebirigorda, acotobelada e xorda cría pegos mergos, rebordergos, gordos, rebirigordos, acotobelados e xordos. Se non criase pegos mergos, rebordergos, gordos, rebirigordos, acotobelados... Ler máis
1 Comentario
Moi fermoso e doado de ler.