Do queixo non che me queixo
Do queixo non che me queixo,
que o queixo ben che me sabe;
quéixome de quen o vende,
que non mo deixa de balde.
Do queixo non che me queixo,
que o queixo ben che me sabe;
quéixome de quen o vende,
que non mo deixa de balde.
Blanco, Domingo: “A poesía popular…”
Este neno ten soniño, ten ganiñas de durmir, ten un olliño pechado, outro xa non pode abrir. M. Barrio – E.M. Torner :... Ler máis
– Por que non te cociches, verza? – Porque non me revolviches, besta. Dise para aprender que as verzas hainas que... Ler máis
– Canto son cinco e cinco? – Dez. – Fáltache a albarda, que burro xa es. Cristalina, de Parderrubias – Ourense Ler máis
Serra, comadre, serra, compadre, na serreiriña do señor abade. Ti coa lima e eu coa serra gañaremos cartiños coma terra. Cóllese o bebé dos braciños,... Ler máis
Ris, ras aparta “pa” alá que perdo o compás. O adulto colle o/a neno/a no colo e abanéao para os lados. Ó... Ler máis
Cinco figafarzos novos afigafarzaron a figafarza vella; veu o figafarzo vello e afigafarzou os cinco figafarzos novos e mais a figafarza vella. Ler máis
Pasei polo río, polo río pasei. Pillei cordóns cordóns pillei. Ramón Fontenla e Virtudes Caamaño, de Valiñas – Barro Ler máis
Pasa, Perico, pasa, Monteiro, polas portas dos carabineiros. O de diante corre moito. O de atrás aí quedará. Ler máis
Heiche mercar un corrovelás coas pernas para diante e outro con elas para atrás. Cando un neno ou nena pide que... Ler máis
Teño tres táboas moi mal entarabintintingoletadas. Hei mandar vir un entarabintintingoletador que mas veña entarabintintingoletar mellor. Ler máis
1 Comentario
Moi fermoso e doado de ler.