Deus cho pague
– Deus cho pague, que é miolo.
– Dixo a vella polo bolo.
– Deus cho pague, que é miolo.
– Dixo a vella polo bolo.
Dise para agradecer algún pequeno favor, pero de xeito que non pareza demasiado formal. Normalmente, cando as dúas persoas coñecen o dito, dise en forma dialogada: o que quere agradecer, empézao; e o que recibe o agradecemento, remátao.
Amelia de Forcarei
Elas eran once damas, todas amigas do “xuez”, pegou o tángano-mángano nelas, non quedaron senón dez. Daquelas dez que quedaron foron a xulgar ó... Ler máis
Xan Pericán, a cabalo dun can, o can era coxo, tirouno nun toxo. Xan Pericán berraba e o can escapaba. Rocío de Brues (Boborás) Ler máis
Landrusiño foi ó viño. Rompeu o xerro polo camiño. Pobre do xerro, pobre do viño, pobre do cu de Landrusiño. San Pedro – Cangas (máis…) Ler máis
Unha, dúas, tres, Sancho, Perico e Andrés. Para aprender a bailar o agarrado: danse tres pasos para adiante mentres se conta... Ler máis
Come e come ben e ponte gordo e se te chaman fai o xordo. Teodoro, do Valadouro (máis…) Ler máis
O meu neno pequeniño heino de mandar á escola; heille de comprar un “trompo” e mais unha castañola. Concha García: “Para dicir e... Ler máis
Frío, frío, coma a auga do río. Morno, morno, coma a auga do chorro. Quente, quente, coma a auga que ferve. Rico Verea, Manuel: “Tantarantán…” Ler máis
Choupín choupiñeiro, dime onde está o teu compañeiro. Dito referido á recolleita de cogomelos na comarca valdeorresa, onde a especie máis... Ler máis
¡Arríncate nabo, que es do ano pasado! Cando un neno ou unha nena está no chan, os amigos axúdano a levantarse... Ler máis
Pola Ponte de San Xoán vinte e cinco cegos van. Pola ponte de San Xoán vinte e cinco cegos van. Cada cego coa... Ler máis
Deixa unha resposta