Deus cho pague
– Deus cho pague, que é miolo.
– Dixo a vella polo bolo.
– Deus cho pague, que é miolo.
– Dixo a vella polo bolo.
Dise para agradecer algún pequeno favor, pero de xeito que non pareza demasiado formal. Normalmente, cando as dúas persoas coñecen o dito, dise en forma dialogada: o que quere agradecer, empézao; e o que recibe o agradecemento, remátao.
Amelia de Forcarei
Xan Pericán, a cabalo dun can, o can era coxo, tirouno nun toxo. Xan Pericán berraba e o can escapaba. Rocío de Brues (Boborás) Ler máis
Os de Ourense mataron un burro, os da Coruña comérono “crudo” e os de Vigo mandaron recado que lles “gardaran” a punta do rabo. M. Barrio I.... Ler máis
Novo – Tu e eu somos dous. – E o can e o gato, “cuatro”. Este dito serve para reforzar a unión... Ler máis
Benito matou o pito. O pito a berrar, Benito a matar. Deixa, Benito, que as has de pagar. Celsa da fonte – San Xurxo... Ler máis
Salouco trouco, vaite de min e métete noutro. Díselle aos nenos/as cando teñen un salouco (impo). Moncho, de Castrelos – Vigo (máis…) Ler máis
Bate, meu leite, na cántara nova con tres pelouriños e mais o da roda. Este dito acompaña o labor de bater o leite... Ler máis
Este neno pequeniño, pequeniño coma un rato heino de levar á feira e vendelo por un pataco. Concha García: “Para dicir e facer” Ler máis
Andando ás nocellas perdín as ovellas. Vou a miña nai que me arrinque as orellas. Miña nai non estaba na casa, á noite virá... Ler máis
Chorro morro meu real, saes ti pola porta real, sae sanuco rabo de cuco, sae labrar e sementar nas herbiñas de Portugal. M. Barrio M. Fabeiro Gómez: “Cancioneiro de... Ler máis
Novo Pedriño Chosco estaba na cama. Entráballe o sol por unha “ventana” e pola outra entráballe o vento. Pedriño Chosco estaba contento. Díselle ó/á... Ler máis
Deixa unha resposta