Chorro morro
Chorro morro
meu real,
saes ti
pola porta real,
sae sanuco
rabo de cuco,
sae labrar
e sementar
nas herbiñas
de Portugal.
Chorro morro
meu real,
saes ti
pola porta real,
sae sanuco
rabo de cuco,
sae labrar
e sementar
nas herbiñas
de Portugal.
M. Barrio M. Fabeiro Gómez: “Cancioneiro de Muros”
Pola Ponte de San Xoán vinte e cinco cegos van. Pola ponte de San Xoán vinte e cinco cegos van. Cada cego coa... Ler máis
“¡Lavada ós tres días nada!” díxolle o millo á liñaza. E contestou ela: “¡Nugallanzón, un mes baixo o terrón e inda se vou,... Ler máis
¡Arríncate nabo, que es do ano pasado! Cando un neno ou unha nena está no chan, os amigos axúdano a levantarse... Ler máis
Xan Pericán, a cabalo dun can, o can era coxo, tirouno nun toxo. Xan Pericán berraba e o can escapaba. Rocío de Brues (Boborás) Ler máis
Elas eran once damas, todas amigas do “xuez”, pegou o tángano-mángano nelas, non quedaron senón dez. Daquelas dez que quedaron foron a xulgar ó... Ler máis
Eu tiña dez canciños. Un non come nin bebe, non me quedan máis que nove. Dos nove que me quedaban, un comeu un... Ler máis
O meu marteliño de cabo de ferro cinco “reás” me custou, seis vale, sete pido, oito quero, e o que dea novembro en dez lévao. M.... Ler máis
Detrás do outeiro da pedra furada había un bacelo que o vello plantara. Veu a cabra, comeu o bacelo que plantara o vello detrás do outeiro da... Ler máis
– Por que non te cociches, verza? – Porque non me revolviches, besta. Dise para aprender que as verzas hainas que... Ler máis
Frío, frío, coma a auga do río. Morno, morno, coma a auga do chorro. Quente, quente, coma a auga que ferve. Rico Verea, Manuel: “Tantarantán…” Ler máis
Deixa unha resposta