Chorro morro
Chorro morro
meu real,
saes ti
pola porta real,
sae sanuco
rabo de cuco,
sae labrar
e sementar
nas herbiñas
de Portugal.
Chorro morro
meu real,
saes ti
pola porta real,
sae sanuco
rabo de cuco,
sae labrar
e sementar
nas herbiñas
de Portugal.
M. Barrio M. Fabeiro Gómez: “Cancioneiro de Muros”
O meu marteliño de cabo de ferro cinco “reás” me custou, seis vale, sete pido, oito quero, e o que dea novembro en dez lévao. M.... Ler máis
O “cutelo” é bo, cinco “reás” custou, seis ben os vale, sete dan por el, o que traia oito e ofreza nove lévao por dez. M.... Ler máis
Este neno pequeniño, pequeniño coma un rato heino de levar á feira e vendelo por un pataco. Concha García: “Para dicir e facer” Ler máis
– Por que non te cociches, verza? – Porque non me revolviches, besta. Dise para aprender que as verzas hainas que... Ler máis
Díxolle o millo á liñaza: – Ándate ti, espepitada, que ós tres días estás nada. E a liñaza respondeulle: – Seica coma ti,... Ler máis
“¡Lavada ós tres días nada!” díxolle o millo á liñaza. E contestou ela: “¡Nugallanzón, un mes baixo o terrón e inda se vou,... Ler máis
¡Arríncate nabo, que es do ano pasado! Cando un neno ou unha nena está no chan, os amigos axúdano a levantarse... Ler máis
Landrusiño foi ó viño. Rompeu o xerro polo camiño. Pobre do xerro, pobre do viño, pobre do cu de Landrusiño. San Pedro – Cangas (máis…) Ler máis
Elas eran once damas, todas amigas do “xuez”, pegou o tángano-mángano nelas, non quedaron senón dez. Daquelas dez que quedaron foron a xulgar ó... Ler máis
Choupín choupiñeiro, dime onde está o teu compañeiro. Dito referido á recolleita de cogomelos na comarca valdeorresa, onde a especie máis... Ler máis
Deixa unha resposta