Este foi á praza e non trouxo nada
Este foi á praza e non trouxo nada,
este foi á praza e trouxo un peixe,
este lavouno,
estre fritiuno
e este, coma o lambón, comeuno.
Este foi á praza e non trouxo nada,
este foi á praza e trouxo un peixe,
este lavouno,
estre fritiuno
e este, coma o lambón, comeuno.
É para xogar cos dedos, comézase polo maimiño e remátase co matapiollos, vaise sinalando cada un deles e ao final, cando chegamos ó matapiollos e dicimos “comeuno” mordémoslle o dedo á/ó nena/o.
Anxo, de Orro – Noia
Novo
Santa Lucía,
morreu miña tía.
Dáballe papas,
non as quería.
Dáballe leite,
que ben o lambía.
Anxo, de Orro – Noia
Rabo de boi,
rabo de besta,
dixo meu pai
que estaba nesta.
Unha persoa garda, ás escondidas, un obxecto pequeno (pedra, caramelo…) nunha das súas mans e ofrece a outra persoa as dúas mans pechadas e separadas boca abaixo para que adiviñe onde está o obxecto. Estoutra persoa vai sinalando alternativamente as dúas mans seguindo o ritmo do recitado. Ó rematar este, a persoa que escondía o obxecto debe abrir a man sinalada nese momento. Se nela está o obxecto o/a que atinou queda con el.
-¡Tranquilo!
-Tranquilo morreu cagando agarrado a un pé de millo
e súa nai esperando por el no camiño.
É a contestación para cando nunha conversa che din: “¡Tranquilo!”.
Anxo, de Orro – Noia
Reirrei,
¿cantos anos vivirei?
Vinte e cinco,
non o sei.
Un, dos, tres…
M. Barrio F. Lanza: “Falan…”
Este queixo queixolán.
Esta boca pide pan.
Este “narís” pis, pis.
Estes ollos revirollos.
Esta testa “testaruda”…
¡e este peliño de burra!
Como no anterior, pero no último verso despeitea o/a neno/a con toda a man.
M. Barrio – Bouza Brey: “Xogos iniciáticos…”
Cabaliño que vas de a cabalo,
sete muxicas che peten no rabo.
Sete por riba,
sete por baixo,
alá vai (nome do neno/a) do cabalo abaixo.
Mari, de Cedeira – Redondela
Pico, pico, mazarico,
¿quen che deu tan longo “pico”?
Deumo Deus e San Santiago
para picar o pan no agro
e piquei e repiquei,
cen milliños encontrei
e boteinos a moer
e os ratiños a comer
e agarrei un polo rabo
e boteino naquel cabo
e tamén agarrei outro
e boteino naquel souto
e vin de moita “prisa”
tocando a miña gaitiña
pero víronme os ladróns
e roubáronme os calzóns
M. Barrio – N. Rielo: “Escolma…
Aceiteira,
vinagreira,
chas con ras,
dar sen dar,
dar sen falar,
dar un belisquiño no cu
e botar a escapar.
Rosa Fernández Carrera, de Tomiño
Serra, comadre,
serra, compadre,
na serreiriña do señor abade.
Ti coa lima
e eu coa serra
gañaremos cartiños coma terra.
Cóllese o bebé dos braciños, sentado fronte a un como semellando o feito de agarraren entre dous unha serra de man ó tempo que se lle soben e baixan as pernas para removelo suavemente. Vaise cantando poñendo énfase no final.
Lanuxos, de Bedús – Friol