Burlas, disparates e mentiras
Xan, Xaranxán,
dacabalo do can;
o can era coxo
e tirouno no toxo;
o toxo era bravo
e tirouno no prado;
o prado era frío
e tirouno no río;
o río era doente
e levoullo á xente;
a xente era quente
e levoullo ó cura;
o cura coa risa
mexou na camisa.
M. Barrio – Xesús Rábade Paredes en “Gran Enciclopedia Gallega” voz “arrolo”.
Fun ó muíño,
o muíño a moer,
os ratiños a roer,
pillei un polo rabo
e leveino ó mercado.
E díxome unha muller:
– ¿Canto quere por ese porquiño cebado?
– Sete “reás” e un chavo.
Con aqueles sete reás e un chavo
merquei unha besta rabela
e montei dacabalo dela.
Fun por unha carreleira torta e retorta
e atopei unha cabra morta.
Arreeille un puntapé
e aquela cabra morta dixo: ¡meee!
Amelia de Forcarei
Pepe repepe,
camisa rachada,
foi á Coruña
lamber a pescada.
Lambeu e lambeu
e nunca se encheu.
Pepe repepe,
camisa cagada,
foi ó regueiro
e tróuxoa mexada.
– ¡Dóeme a cabeza!
– Pois frégaa contra unha artesa.
– Xa a freguei e non me pasou,
¡malo o burro que me mandou!
Taboada
Camisa de fóra,
métea dentro
que xa é hora.
M. Barrio – M. Fernández Costas: “Juegos…”
– ¿Dóeche a cabeza?
Dálle cunha pesa.
– Xa lle dei, non me pasou
Rebente quen me mandou.
M. Barrio – J. Casal y Lois: “Cancionero”
– ¿Dóeche a barriga?
Dálle cunha estriga.
Se a estriga é mol
dálle cun fol.
Se o fol é duro
dálle cun bandullo.
M. Barrio – J. Casal y Lois: “Cancionero”
Vou contar catro mentiras:
polo mar andan as lebres
e nos montes as sardiñas.
Son un triste pasaxeiro
que vai polo seu camiño:
nas botellas levo o pan
e nas alforxas o viño:
Cheguei onde unha taberna:
¿Taberneira, hai que comer?
Colleron os bois ás costas
e o arado foi beber.
M. Barrio – Seminario de Estudos Galegos: “Vila de Calvos de Randín”.
Os suspiros dunha mincha,
as bágoas dun mexillón,
os cantares dun percebe
fan chorar a un camarón.
M. Barrio
O carballo dá castañas,
o castiñeiro cereixas,
o pexegueiro da horta
está cargado de ameixas.
M. Barrio – F. Maciñeira. “Literatura popular das terras da Capelada e da Faladoira.”
