Collín cordóns (varias versións)
Collín cordóns,
cordóns collín.
Pola rúa corro,
cordóns collo.
Pola rúa corrín,
cordóns collín.
Collín cordóns,
cordóns collín.
Pola rúa corro,
cordóns collo.
Pola rúa corrín,
cordóns collín.
Trátase de dicilo o máis axiña posible sen mesturar as palabras para non dicir unha palabra vulgar.
Rubén, de Laxe
Aceiteira,
vinagreira,
chas con ras,
dar sen dar,
dar sen falar,
dar un belisquiño no cu
e botar a escapar.
Rosa Fernández Carrera, de Tomiño
– Fuches á voda?
– Fun, fun.
– Viches a noiva?
– Vin, vin.
– E que facía?
– Bordaba e cosía.
– En que pano?
– No verde dourado.
– Imos aló, que nos faga un saio.
A musiquiña desta conversa repite a melodía do cantar típico dos cucos e semella unha conversa entre dúas destas aves.
Lanuxos, de Bedús – Friol
– Gavota, gavota, ¿que levas no boche?
– Sardiñas asadas.
– ¿E quen chas asou?
– A nosa presidenta,
María Coucou.
Pasou polo río
e non se mollou.
Arao, arao,
cabeza de pau,
arao arao,
cabeza de pau.
Carlos Salgueiro, de Moaña.
Unha, dúas, tres,
Sancho, Perico e Andrés.
Para aprender a bailar o agarrado: danse tres pasos para adiante mentres se conta e unha volta, mentres se din os tres nomes.
Ana Outón, de Poio
Titiritiña, titiritolo,
o que non come non ten barrigola.
Titiritiña, titiritón,
o que non come non ten barrigón.
Kiwita
Serra, comadre,
serra, compadre,
na serreiriña do señor abade.
Ti coa lima
e eu coa serra
gañaremos cartiños coma terra.
Cóllese o bebé dos braciños, sentado fronte a un como semellando o feito de agarraren entre dous unha serra de man ó tempo que se lle soben e baixan as pernas para removelo suavemente. Vaise cantando poñendo énfase no final.
Lanuxos, de Bedús – Friol
“Padre nuestro” piquinín
fun ao ceo e volvín.
Vin a un picarín
comendo pan e toucín.
Pedinlle un bocadín
e deume no fucín.
Alba, de Ribadeo
Didín, didín do charramusquín,
do arzabuco, do rabo do cuco.
Cando o rei por aquí pasou
todas as aves convidou
menos unha que quedou
e esa foi con gran pesar.
Chouca, bouca, cabeza de ouca,
vaite deitar nas portiñas de “Gibraltar”
que de alí te irán buscar
morta, viva, derreada ou como sexa.
Alza, lúa,
baixa o sol,
¿en que cabaliño queres ir mellor?
No que mande el rei, señor.
Nesta ocasión, o dito do “Dedín dedín…”, que cruzou o mar, úsase para acompañar o xogo de cabalgar nas pernas ata que se simula unha caída do cabalo.
Héctor López Irabedra, de Buenos Aires – Arxentina
Cando a gaivota está no mar,
colle o arado e vai arar.
Cando a gaivota está na terra,
colle a brosa e fende leña.
Cando as gaivotas voan sobre o mar, anuncian bo tempo e pódense facer labores fóra da casa, mais cando voan sobre a terra, é aconsellable realizar traballos a cuberto, como rachar leña nun alpendre, poñamos por caso, porque vai chover.
Alba, de Ribadeo