– Sabes que?
– Que?
– Que o ollo do cu non ve.
– Sabes cando?
– Cando?
– Cando está cagando.
– Sabes onde?
– Onde?
– Na casa do conde.
Este é un dos moitos ditos que hai para lle gastar bromas a alguén que é especialmente curioso/a e que vai respondendo todas as preguntas para saciar a súa curiosidade.
Anxo, de Orro – Noia
Este foi á praza e non trouxo nada,
este foi á praza e trouxo un peixe,
este lavouno,
estre fritiuno
e este, coma o lambón, comeuno.
É para xogar cos dedos, comézase polo maimiño e remátase co matapiollos, vaise sinalando cada un deles e ao final, cando chegamos ó matapiollos e dicimos “comeuno” mordémoslle o dedo á/ó nena/o.
Anxo, de Orro – Noia
– Quen te picou?
– A Pica Polaina
– Pois vai alá a “traina”.
– Que traes acá?
– A fulana ou fulano
– Pois lévao para alá que non é verdade // ou “Trae para aquí que é así”.
Un adulto ou neno/a senta e outro/a pon a cabeza no seu regazo de costas ao resto, sen ver. Vén outro/a e pícalle cun dedo no lombo ou no cu. Entón o/a que está sentado/a di: “Quen te picou?”, e a/o que está agachado/a: “A Pica Polaina” e a/o sentado/a contesta: “Pois vai alá e traina“. Nese momento levántase o rapaz ou a rapaza e vai buscar a quen pense que lle deu. E entón é cando se di a segunda parte do dito. Se adiviña pasa esa persoa a quedar e se non, continúa a mesma ata que adiviñe.
Laura B, do Carballiño
– Quen cho dixo?
– Xan do Pixo,
cagou “pa” ti
e “pa” min non quixo.
Á unha, Virxe pura,
ás dúas, mans de Deus,
ás tres, San Andrés,
ás catro, San Ignacio,
ás cinco, pego un brinco,
ás seis, cantas os reis,
ás sete tira polo meu carrapichete,
ás oito, un biscoito,
ás nove, canta a burra e bebe,
ás dez, salta outra vez,
ás once, chama o conde,
ás doce lle responde:
“Paxariños a piar e as súas nais a voar”.
É unha canción para saltar á corda que pode ter uns 300 anos de antigüidade, pois a avoa da informante que no ano 2015 tería 105 anos, aprendeuna da súa bisavoa.
Loli Otero Conde, de Bamio – Vilagarcía de Arousa
Cabaliño que vas de a cabalo,
sete muxicas che peten no rabo.
Sete por riba,
sete por baixo,
alá vai (nome do neno/a) do cabalo abaixo.
Mari, de Cedeira – Redondela
¡Arríncate nabo,
que es do ano pasado!
Cando un neno ou unha nena está no chan, os amigos axúdano a levantarse mentres lle din isto.
Carmen, de Santiso – Melide
Unha, dúas, tres,
Sancho, Perico e Andrés.
Para aprender a bailar o agarrado: danse tres pasos para adiante mentres se conta e unha volta, mentres se din os tres nomes.
Ana Outón, de Poio
Cando a gaivota está no mar,
colle o arado e vai arar.
Cando a gaivota está na terra,
colle a brosa e fende leña.
Cando as gaivotas voan sobre o mar, anuncian bo tempo e pódense facer labores fóra da casa, mais cando voan sobre a terra, é aconsellable realizar traballos a cuberto, como rachar leña nun alpendre, poñamos por caso, porque vai chover.
Alba, de Ribadeo
– ¿Cando cociches?
– Onte á noite.
– ¿E que fixeches?
– Un boliño.
– ¿E quen cho levou?
– Un ratiño.
– ¿E como ía?
– Co rabo dereito.
– ¿Imos a un preito?
Xógase cun pícaro/a pequeno/a. Mentres se vai preguntando e contestando, cada un mira ós ollos do outro sen moverse, e cando se di “¿Imos a un preito?”, cada un sopra contra a cara do outro. Trátase de non rir, o primeiro que ría, perde.
Fesguello, de Foz
