Dedín dedín (varias versións)
Didín, didín do charramusquín,
do arzabuco, do rabo do cuco.
Cando o rei por aquí pasou
todas as aves convidou
menos unha que quedou
e esa foi con gran pesar.
Chouca, bouca, cabeza de ouca,
vaite deitar nas portiñas de “Gibraltar”
que de alí te irán buscar
morta, viva, derreada ou como sexa.
Alza, lúa,
baixa o sol,
¿en que cabaliño queres ir mellor?
No que mande el rei, señor.
Nesta ocasión, o dito do “Dedín dedín…”, que cruzou o mar, úsase para acompañar o xogo de cabalgar nas pernas ata que se simula unha caída do cabalo.
Héctor López Irabedra, de Buenos Aires – Arxentina
