Este queixo queixolán (varias versións)
Este queixo queixolán.
Esta boca pide pan.
Este “narís” pis, pis.
Estes ollos revirollos.
Esta testa “testaruda”…
¡e este peliño de burra!
Este queixo queixolán.
Esta boca pide pan.
Este “narís” pis, pis.
Estes ollos revirollos.
Esta testa “testaruda”…
¡e este peliño de burra!
Como no anterior, pero no último verso despeitea o/a neno/a con toda a man.
M. Barrio – Bouza Brey: “Xogos iniciáticos…”
– Tantarantán, ¿para onde vas vella?
– Tantarantán, vou para Pontevedra.
– Tantarantán, ¿que vas buscar?
– Tantarantán, unha carga de sal.
– Tantarantán, ¿para que é o sal?
– Tantarantán, para facer o caldo.
– Tantarantán, ¿para que é o caldo?
– Tantarantán, para “llo” dar ás vellas
– Tantarantán, ¿para que son as vellas?
– Tantarantán, para sachar o millo.
– Tantarantán, ¿para que é o millo?
– Tantarantán, para “llo” dar ás churras.
– Tantarantán, ¿para que son as churras?
– Tantarantán, para poñer os ovos.
– Tantarantán, ¿para que son os ovos?
– Tantarantán, para llos dar ó crego.
– Tantarantán, ¿para que é o crego?
– Tantarantán, para dicir a misa.
– Tantarantán, ¿para que é a misa?
– Tantarantán ¡para subir ó Ceo!
Pico, pico, mazarico,
¿quen che deu tan longo “pico”?
Deumo Deus e San Santiago
para picar o pan no agro
e piquei e repiquei,
cen milliños encontrei
e boteinos a moer
e os ratiños a comer
e agarrei un polo rabo
e boteino naquel cabo
e tamén agarrei outro
e boteino naquel souto
e vin de moita “prisa”
tocando a miña gaitiña
pero víronme os ladróns
e roubáronme os calzóns
M. Barrio – N. Rielo: “Escolma…
Collín cordóns,
cordóns collín.
Pola rúa corro,
cordóns collo.
Pola rúa corrín,
cordóns collín.
Trátase de dicilo o máis axiña posible sen mesturar as palabras para non dicir unha palabra vulgar.
Rubén, de Laxe
Aceiteira,
vinagreira,
chas con ras,
dar sen dar,
dar sen falar,
dar un belisquiño no cu
e botar a escapar.
Rosa Fernández Carrera, de Tomiño
– Fuches á voda?
– Fun, fun.
– Viches a noiva?
– Vin, vin.
– E que facía?
– Bordaba e cosía.
– En que pano?
– No verde dourado.
– Imos aló, que nos faga un saio.
A musiquiña desta conversa repite a melodía do cantar típico dos cucos e semella unha conversa entre dúas destas aves.
Lanuxos, de Bedús – Friol
– Gavota, gavota, ¿que levas no boche?
– Sardiñas asadas.
– ¿E quen chas asou?
– A nosa presidenta,
María Coucou.
Pasou polo río
e non se mollou.
Arao, arao,
cabeza de pau,
arao arao,
cabeza de pau.
Carlos Salgueiro, de Moaña.
Titiritiña, titiritolo,
o que non come non ten barrigola.
Titiritiña, titiritón,
o que non come non ten barrigón.
Kiwita
Serra, comadre,
serra, compadre,
na serreiriña do señor abade.
Ti coa lima
e eu coa serra
gañaremos cartiños coma terra.
Cóllese o bebé dos braciños, sentado fronte a un como semellando o feito de agarraren entre dous unha serra de man ó tempo que se lle soben e baixan as pernas para removelo suavemente. Vaise cantando poñendo énfase no final.
Lanuxos, de Bedús – Friol
“Padre nuestro” piquinín
fun ao ceo e volvín.
Vin a un picarín
comendo pan e toucín.
Pedinlle un bocadín
e deume no fucín.
Alba, de Ribadeo