Arrú, arrú
Arrú, arrú, meu meniño.
Arrú, arrú, meu rapaz.
Arrú, arrú, meu meniño,
ben arruadiño vas.
Arrú, arrú, meu meniño.
Arrú, arrú, meu rapaz.
Arrú, arrú, meu meniño,
ben arruadiño vas.
M. Barrio – C. Sampedro: “Cancioneiro…”
Este é o dedo meniño, este é o seu sobriño, este é o pai de todos, este é o furabolos e este, o... Ler máis
O meu neno está durmindo e hai que andar “devagare”, pois se non o coitadiño esperta e rompe a “chorare”. M. Barrio –... Ler máis
E que tes, e que foi, aí che vén teu pai e mais a túa nai, ah… Ah, meniña, ah, zapato no pé, sardiña salgada para o... Ler máis
A serriña serra, ti polo mar e eu pola terra. Ler máis
“Dúrmete”, meu neniño, “dúrmete”, meu meniño, que aí vén o cocón a levar os nenos que non dormen, non. Blanco, Domingo: “A poesía popular…” Ler máis
Une, dole, tele, candele, somane, badal, chinchín, corropín, conta ben, que son dez. Perrello, de Gaioso – Outeiro de Rei (máis…) Ler máis
Serra, comadre, serra, compadre, na serreiriña do señor abade. Ti coa lima e eu coa serra gañaremos cartiños coma terra. Cóllese o bebé dos braciños,... Ler máis
Soniño, sono, vente a este ollo, pouquiño a pouco, vénteme a estoutro. O adulto vai acariñando os ollos do/a neno/a. Ler máis
Ai ah, ai ah. Andan os porcos no pan. ¿De quen son? ¿De quen son? Son do Señor Capitán. Ai ah, ai ah. Andan os... Ler máis
Dinquirindín, dinquirindán. ¿Quen morreu? O sancristán. ¿Quen lle toca? Seu irmán. ¿E con que? Co rabo do can. Unha persoa colle o/a neno/a polos brazos e outra... Ler máis
Deixa unha resposta