Arre ru, arre ru
Arre ru, arre ru,
cunha tranquiña no cu.
Morrerán os vellos todos
quedaremos eu e “tu”.
Arre ru, arre ru,
cunha tranquiña no cu.
Morrerán os vellos todos
quedaremos eu e “tu”.
Rico Verea, Manuel: “Tantarantán…”
Este meniño pequeno quen o ha de aturular, súa nai vai no muíño e seu pai vai traballar. Ea, ea, ea… A nosa memoria-... Ler máis
Súa nai vai no muíño e seu pai non ten que darlle e a meniña chora chora, dálle que dálle. A nosa memoria-... Ler máis
Ven, sonín, ven polo carqueixedo. Ven, sonín, ven e durme esta nena. Hai un dito relacionado con este arrolo que se lles di ós/ás... Ler máis
Arronrón, cascarrón. A mamá, na vendima. O papá, no carbón. Cántase facendo énfase nas consoantes para durmir os pequenos. Mercedes Fernández Rodríguez, do Saviñao Ler máis
Arrunrún, cascarrún, hoxe non e mañá si. E dálle do mar e dálle da Ría, que está na cama o pai desta cría. E dálle da... Ler máis
Río Miño, vai caladiño, non me espertes o meu meniño. M. Barrio – V. Risco: “Etnografía…” Ler máis
Entre bicos e cantigas hei de durmir o meu neno. Farei “namentra” o traballo que por “faguer” aínda teño. M. Barrio – X.... Ler máis
“Dúrmete”, meu neniño, “dúrmete”, meu meniño, que aí vén o cocón a levar os nenos que non dormen, non. Blanco, Domingo: “A poesía popular…” Ler máis
Canta, neniño, canta, que te hei de levar á santa. chora, neniño, chora, que tes un chorar que namora. Rico Verea, Manuel: “Tantarantán…” Ler máis
Rebe, rebe, reberrola, ¿quen te ha de calentare? Túa nai vai no muíño e teu pai vaina “buscare”. O apelativo cariñoso “reberrola” pode... Ler máis
Deixa unha resposta