Arre ru, arre ru
Arre ru, arre ru,
cunha tranquiña no cu.
Morrerán os vellos todos
quedaremos eu e “tu”.
Arre ru, arre ru,
cunha tranquiña no cu.
Morrerán os vellos todos
quedaremos eu e “tu”.
Rico Verea, Manuel: “Tantarantán…”
“Entrai” ben devagariño, non vaiades topexar, que está durmindo o meniño, non mo fagades chorar. M. Barrio – X. Lorenzo: “Cantigueiro…” Ler máis
Non te troco, meu meniño, non te troco, meu amor, nin pola prata da lúa, nin polo ouro do sol. M. Barrio –... Ler máis
Arronrón, cascarrón. A mamá, na vendima. O papá, no carbón. Cántase facendo énfase nas consoantes para durmir os pequenos. Mercedes Fernández Rodríguez, do Saviñao Ler máis
Súa nai vai no muíño e seu pai non ten que darlle e a meniña chora chora, dálle que dálle. A nosa memoria-... Ler máis
Durme, meu solciño, durme, para que eu poida traballar. Teño que lavar os panos, peneirar e amasar. M. Barrio – X. Lorenzo: “Cantigueiro…” Ler máis
-¿Quen é ese que anda no postigo? – Meu maridiño deitado comigo, arrunrún. – ¿Quen é ese que peta á ventá? –... Ler máis
Arrolín, arrolán, ¿queres queixo? ¿queres pan?. E se o queres non o negues que as mulleres cho darán. Rico Verea, Manuel: “Tantarantán…” Ler máis
Meniño, meu amantiño, “dúrmete” e non chores máis, que inda teñen que “faguere” moito traballo teus pais. M. Barrio – X. Lorenzo: “Cantigueiro…” Ler máis
E, neniño, e, zapato no pé. Sardiña salgada “pró” noso Xosé. Rico Verea, Manuel: “Tantarantán…” Ler máis
Rivi, rivi, rivirola, se non queres calar, chora. Rico Verea, Manuel: “Tantarantán…” Ler máis
Deixa unha resposta