Antón Peruleiro
Antón, Antón,
Antón Peruleiro,
cadaquén, cadaquén,
que atenda ao seu xeito,
e o que non o atenda,
pagará unha prenda.
Antón, Antón,
Antón Peruleiro,
cadaquén, cadaquén,
que atenda ao seu xeito,
e o que non o atenda,
pagará unha prenda.
Dedín, dediño, todo borriquiño, cando o rei por aquí pasou todas as aves convidou menos unha que quedou e esta tivo gran pesar porque o... Ler máis
Leite de cabra, leite de besta; dixo miña nai que estaba nesta. Concha García: “Para dicir e facer” Ler máis
A, e, i, o, u, azoutiñas no teu cu. O adulto vaille dando azoutiñas ó/á neno/a mentres recita. M. Barrio – Francisco... Ler máis
Novo “Pra” min, “pra” vós, “pra” a filla do rei (casada con “mi”, casada con vós,) (merda “pra mi”, merda “para” vós,). ¿En quen... Ler máis
¡Tecelán, tecelán, dálle a volta ó batán! Ler máis
Na banda de aló do río, ten meu pai un castiñeiro que dá castañas en maio, uvas brancas en xaneiro. Rico Verea, Manuel:... Ler máis
Pasa, Perico, pasa, Monteiro, polas portas dos carabineiros. O de diante corre moito. O de atrás aí quedará. Ler máis
Un/unha neno/a foi á carnicería e díxolle á carniceira: – Quero un anaquiño de carne. – ¿Por onde? ¿Por aquí? – Un pouquiño... Ler máis
Meu pai ten un caixón cheo de puntas; dime neno/a cantas son. Unha, dúas, tres… O/a neno/a aludido/a dirá un número calquera e, comezando por... Ler máis
Pola porta do tío Xan pasa o can do tío Miguel, cunhas polainiñas novas forradiñas de papel. Rico Verea, Manuel: ”Cancioneiro…” Ler máis
Deixa unha resposta