Andando ás nocellas
Andando ás nocellas
perdín as ovellas.
Vou a miña nai
que me arrinque as orellas.
Miña nai non estaba na casa,
á noite virá e o cu pagará.
Se non for pola noite
será pola mañá.
Andando ás nocellas
perdín as ovellas.
Vou a miña nai
que me arrinque as orellas.
Miña nai non estaba na casa,
á noite virá e o cu pagará.
Se non for pola noite
será pola mañá.
M. Barrio – J. Sobreira: “Ensayo para la historia general botánica de Galicia”.
– ¿Como che vai, Sindo? – Ás veces chorando, ás veces rindo. Geni e Elena, de Alxén – Salvaterra Ler máis
Benito, maldito, matáchesme un pito na fonte dos velos con sete coitelos. Benito a matar o pito a gritar: ¡Cala, Benito, que mas has de pagar! A... Ler máis
Chorro morro meu real, saes ti pola porta real, sae sanuco rabo de cuco, sae labrar e sementar nas herbiñas de Portugal. M. Barrio M. Fabeiro Gómez: “Cancioneiro de... Ler máis
Elas eran once damas, todas amigas do “xuez”, pegou o tángano-mángano nelas, non quedaron senón dez. Daquelas dez que quedaron foron a xulgar ó... Ler máis
Díxolle o millo á liñaza: – Ándate ti, espepitada, que ós tres días estás nada. E a liñaza respondeulle: – Seica coma ti,... Ler máis
Punto, repunto, Señor Director, para o ano que vén seremos mellor. Punto, repunto, Señor Director, para o ano que vén ¡seremos peor! Ler máis
Seradela vai, seradela vén, picotaso vai, picotaso vén, sssssssssssss Cántase cando se vai coas vacas para que pensen que hai moscas e escapen para... Ler máis
Os de Ourense mataron un burro, os da Coruña comérono “crudo” e os de Vigo mandaron recado que lles “gardaran” a punta do rabo. M. Barrio I.... Ler máis
Frío, frío, coma a auga do río. Morno, morno, coma a auga do chorro. Quente, quente, coma a auga que ferve. Rico Verea, Manuel: “Tantarantán…” Ler máis
Novo – Tu e eu somos dous. – E o can e o gato, “cuatro”. Este dito serve para reforzar a unión... Ler máis
Deixa unha resposta