Andando ás nocellas
Andando ás nocellas
perdín as ovellas.
Vou a miña nai
que me arrinque as orellas.
Miña nai non estaba na casa,
á noite virá e o cu pagará.
Se non for pola noite
será pola mañá.
Andando ás nocellas
perdín as ovellas.
Vou a miña nai
que me arrinque as orellas.
Miña nai non estaba na casa,
á noite virá e o cu pagará.
Se non for pola noite
será pola mañá.
M. Barrio – J. Sobreira: “Ensayo para la historia general botánica de Galicia”.
O meu neno pequeniño heino de mandar á escola; heille de comprar un “trompo” e mais unha castañola. Concha García: “Para dicir e... Ler máis
Salouco trouco, vaite de min e métete noutro. Díselle aos nenos/as cando teñen un salouco (impo). Moncho, de Castrelos – Vigo (máis…) Ler máis
Manga rachada foi a Castilla e no camiño topou unha filla toda vestida de seda labrada porque era filla de Manga Castaña. Rico Verea, Manuel: “Tantarantán…” (máis…) Ler máis
Este neno pequeniño, pequeniño coma un rato heino de levar á feira e vendelo por un pataco. Concha García: “Para dicir e facer” Ler máis
Benito matou o pito. O pito a berrar, Benito a matar. Deixa, Benito, que as has de pagar. Celsa da fonte – San Xurxo... Ler máis
Punto, repunto, Señor Director, para o ano que vén seremos mellor. Punto, repunto, Señor Director, para o ano que vén ¡seremos peor! Ler máis
¡Arríncate nabo, que es do ano pasado! Cando un neno ou unha nena está no chan, os amigos axúdano a levantarse... Ler máis
Xan Pericán, a cabalo dun can, o can era coxo, tirouno nun toxo. Xan Pericán berraba e o can escapaba. Rocío de Brues (Boborás) Ler máis
Frío, frío, coma a auga do río. Morno, morno, coma a auga do chorro. Quente, quente, coma a auga que ferve. Rico Verea, Manuel: “Tantarantán…” Ler máis
Unha e unha, dúas; quero filloas das túas. Dúas e dúas, catro; ben postiñas no prato. Catro e catro, oito; dáme tamén biscoito. Oito e... Ler máis
Deixa unha resposta