A tía Gancha
A tía Gancha tiña a cunca furada
e a culler chamuscada.
Cando chegaba á boca,
xa non levaba nada.
A tía Gancha tiña a cunca furada
e a culler chamuscada.
Cando chegaba á boca,
xa non levaba nada.
Maika, de Bande
Novo – ¡Aaah! – ¡Dixo o burro á mañá! Emprégase cando alguén cae da burra, ou sexa, cando entende algo que para... Ler máis
– ¿Ti onde vas?, rapás do cu “pa tras”. Meninheira, de Pontevedra Ler máis
Polo río abaixo polo río arriba polo río abaixo vai unha sardiña; vai unha sardiña, vai un pexegueiro que leva pexegos no mes de xaneiro. M. Barrio... Ler máis
– E coñeces a Xan? – Que Xan? – O que ten cara de can, paspón, leiliño, entroido. – E coñeces a Pedro? –... Ler máis
– ¿Canto me dás? – ¡Un saco de ras! Mini e Mero Ler máis
Polo mar abaixo vai unha formiga cunha man na testa outra na barriga. M. Barrio – J. casal y Lois: “Cancionero…”. Polo mar abaixo vai... Ler máis
Heiche de contar un conto: na miña vida tal vin: unha cabra cunha roca e un castrón cun violín. Rico Verea, Manuel: ”Cancioneiro…” Ler máis
Os suspiros dunha mincha, as bágoas dun mexillón, os cantares dun percebe fan chorar a un camarón. M. Barrio Ler máis
Unha vez era unha muller e un cesto e non sei máis “desto”. Unha vez era unha muller e unha canada e... Ler máis
Deixa unha resposta