A andoriña
Andoriña, voa,voa
que che hei de dar pan e boroa;
andoriña vai voando
cando o rei anda cazando:
apuntou, saíu o tiro,
o paxaro vai ferido.
M. Barrio – Leandro Carré: “A poesía popular galega”.
Se cadra interésache
A xoaniña (Coccinella septempunctata)
Novo Xoaniña voa, voa vai buscar os teus filliños ó monte de Vilaboa. Cando se atopa unha xoaniña e se colle na man,... Ler máis
A galiña e o galo
A galiña ¡Pór, pór, pór, pór, pór, e andar descalza! ¡Pór, pór, pór, pór, pór, e andar descalza! ¡E a ama todo gasta! M. Barrio... Ler máis
O caracol
Caracol, col, col, bota os cornos ó sol que a túa nai e o teu pai os botaron en Ferrol. Roberto – Ponte... Ler máis
O grilo
Grilo, grilo, sae á porta que che están roubando na horta. M. Barrio – I. Rielo: “Cancioneiro…” (máis…) Ler máis
A pega
Pega, pega, pegarela, puxo un ovo na portela. Puxo un e esvarou, puxo dous e esvarou, puxo tres e escalfou. M. Barrio- A. Fraguas:... Ler máis
O raposo (varias versións)
Ó rapa raposo do cu piolloso, non comas o año de Pedro Castaño, que vai na ribeira buscar a manteiga “prá” mulleriña, que a ten paridiña na... Ler máis
O arao
Arau, arau, cabeza de pau, chufla, carolo, con tripas e todo. Dise cando os araos (aves mariñas) están na superficie do mar, flotando... Ler máis
Deixa unha resposta