A andoriña
Andoriña, voa,voa
que che hei de dar pan e boroa;
andoriña vai voando
cando o rei anda cazando:
apuntou, saíu o tiro,
o paxaro vai ferido.
Andoriña, voa,voa
que che hei de dar pan e boroa;
andoriña vai voando
cando o rei anda cazando:
apuntou, saíu o tiro,
o paxaro vai ferido.
M. Barrio – Leandro Carré: “A poesía popular galega”.
Abeira, vaquiña, abeira, con tres follas á ribeira: unha ó cabo, outra ó rabo e outra ó rabo do seu amo. M. Barrio – I.... Ler máis
– Corvo queimado, que levas no rabo? – Leite mazado. – Quen cho dou? – A María do Coucou. – Con que lle deches? –... Ler máis
O lagarto (máis…) Ler máis
– Bexato, bexato, ¿que levas no papo? – Leite callado. – ¿Quen cho callou? – A filla do rei. – Cala, cala, que eu llo... Ler máis
Paxarela, pousa, pousa, que che hei de dar unha cousa. M. Barrio – A. Mª de la Iglesia. “El idioma…” Pousa, pousa, María... Ler máis
A galiña ¡Pór, pór, pór, pór, pór, e andar descalza! ¡Pór, pór, pór, pór, pór, e andar descalza! ¡E a ama todo gasta! M. Barrio... Ler máis
Deixa unha resposta