A andoriña
Andoriña, voa,voa
que che hei de dar pan e boroa;
andoriña vai voando
cando o rei anda cazando:
apuntou, saíu o tiro,
o paxaro vai ferido.
Andoriña, voa,voa
que che hei de dar pan e boroa;
andoriña vai voando
cando o rei anda cazando:
apuntou, saíu o tiro,
o paxaro vai ferido.
M. Barrio – Leandro Carré: “A poesía popular galega”.
A galiña ¡Pór, pór, pór, pór, pór, e andar descalza! ¡Pór, pór, pór, pór, pór, e andar descalza! ¡E a ama todo gasta! M. Barrio... Ler máis
Xan do Outeiro ten un can que lle chaman Capitán. Tamén ten unha cadela que lle chaman Micaela. Tamén ten un boi que lle... Ler máis
Vacalouriña, voa, voa, heiche dar pan e cebola. A cebola está no lar e o panciño no altar. Vacalouriña, ¡pom! Agustín Bernárdez: “A nosa... Ler máis
– Corvo queimado, que levas no rabo? – Leite mazado. – Quen cho dou? – A María do Coucou. – Con que lle deches? –... Ler máis
Barbantesa, ponte tesa, se non, rómpoche a cabeza. M. Barrio – V. Risco: “Etnografía”. (máis…) Ler máis
Reirrei, ¿cantos anos vivirei? Vinte e cinco, non o sei. Un, dos, tres… M. Barrio F. Lanza: “Falan…” (máis…) Ler máis
Grilo, grilo, sae á porta que che están roubando na horta. M. Barrio – I. Rielo: “Cancioneiro…” (máis…) Ler máis
Di a ra: – ¡Casar, casar, casar! Responde o sapo: – ¡ E o pan, e o pan, e o... Ler máis
O lagarto (máis…) Ler máis
Deixa unha resposta