Vente, ventiño
Vente, ventiño,
vento mareiro,
que se non vés
non come o larpeiro.
Vente, ventiño,
vento mareiro,
que se non vés
non vén o barqueiro.
Vente, ventiño,
vento mareiro,
que se non vés
non come o larpeiro.
Vente, ventiño,
vento mareiro,
que se non vés
non vén o barqueiro.
Rico Verea, Manuel: “Tantarantán…”
Marcha, nebraceira, do “chao” da ribeira, vai comer as lavaduras que deixaches na maseira. M. Barrio – V. Risco: “Etnografía…” (máis…) Ler máis
Cando a gaivota está no mar, colle o arado e vai arar. Cando a gaivota está na terra, colle a brosa e... Ler máis
Chove, chove na casa do pobre. Neva, neva na cas de Varela. Xea, xea na cas de Garea Trona, trona na cas de Ramona. Pinga, pinga na casa... Ler máis
Rubias á Franqueira, vellas “pra” a lareira. Rubias ó mar, vellas a traballar. Cando no solpor as nubes rubias están cara ó monte... Ler máis
Arco da vella, vaite de aí que andan os porcos a fozar en ti. A nosa memoria- Marín (máis…) Ler máis
Cando chove e quenta o sol, anda o demo por Ferrol, cargadiño de alfinetes, para picarlles no cu ás mulleres. Roberto, da Ponte... Ler máis
Deixa unha resposta