Rapadiño de cou cou
Rapadiño de cou cou,
pasou polo río
e non se mollou,
cun peido na testa
que fede que apesta.
Rapadiño de cou cou,
pasou polo río
e non se mollou,
cun peido na testa
que fede que apesta.
Dise cando se lle corta o pelo a un neno.
A Tía Teresa, de Marín
– ¿Quen? – O rabo da “sartén” que frite moi ben. M. Barrio – M. Fernández Costas: “Juegos…” Ler máis
¡Dente fóra, “caghallón” na cova! Cando lle cae un dente ó/á neno/a, tírase por riba do forno e dise así. Avó Antonio,... Ler máis
Xan, Xaranxán, dacabalo do can; o can era coxo e tirouno no toxo; o toxo era bravo e tirouno no prado; o prado era frío e... Ler máis
Arrecunca, arrecunca, a cabalo de ti sempre e de min nunca. Iria, Ramón Fontenla e Virtudes Caamaño, de Valiñas – Barro Ler máis
– ¿Que tes na cachola, que tanto te amola? – ¿Que tes na cabeza, que tanto che pesa? Díselle a alguén cando ten... Ler máis
O carballo dá castañas, o castiñeiro cereixas, o pexegueiro da horta está cargado de ameixas. M. Barrio – F. Maciñeira. “Literatura popular das... Ler máis
Margaridiña, ten un gatiño, coas orelliñas de trapiño e os olliños de cristal. ¡Pobriño o animal, cando vai comer o sal! Díselles ás que... Ler máis
O corazón dunha pulga e as orellas dunha lebre heillas de dar ó meu home, que lle sabe moito o prebe. Angélica, de... Ler máis
Teño uns zapatiños novos ferrados con chocolate e as biqueiras son de azucre; ¡mire “usté” que disparate! Rico Verea, Manuel: ”Cancioneiro…” Ler máis
-¡Tranquilo! -Tranquilo morreu cagando agarrado a un pé de millo e súa nai esperando por el no camiño. É a contestación para... Ler máis
Deixa unha resposta