O corazón dunha pulga
O corazón dunha pulga
e as orellas dunha lebre
heillas de dar ó meu home,
que lle sabe moito o prebe.
O corazón dunha pulga
e as orellas dunha lebre
heillas de dar ó meu home,
que lle sabe moito o prebe.
Angélica, de Mondoñedo
Rapás, rapás, que tes o cu “pra tras”, que se o tiveras “pra diante” valerías dous “reás”. Úsase nas mesmas circunstancias nas que... Ler máis
O carballo dá castañas, o castiñeiro cereixas, o pexegueiro da horta está cargado de ameixas. M. Barrio – F. Maciñeira. “Literatura popular das... Ler máis
– ¿Que tes na cachola, que tanto te amola? – ¿Que tes na cabeza, que tanto che pesa? Díselle a alguén cando ten... Ler máis
– ¡Dóeme a barriga! – ¡Ráscaa cunha estriga! Para unha queixa infantil bastante cotiá, o adulto responde nun primeiro momento cunha... Ler máis
– Mira o que hai alí. – ¿…? – O “Entruido”; a cabalo de ti por un “descuido”. Iria, Ramón Fontenla e... Ler máis
– ¿Como te chamas? – Come castañas. – ¿E de apelido? – Caldo cocido. M. Barrio (máis…) Ler máis
Era un bo día de noite. O sol cos seus raios xeaba a terra e eu só , con dous dos... Ler máis
Polo mar andan as lebres e polo monte as anguías. Os peixes polas labradas cóllense con “angarillas”. Vámonos de aí, meniña, que todos van... Ler máis
Unha vez era un cesto e un frade e titiridalle e titiridalle. Outra vez era un frade e un cesto e o... Ler máis
– ¿Dóeche a barriga? Dálle cunha estriga. Se a estriga é mol dálle cun fol. Se o fol é duro dálle cun bandullo. M. Barrio... Ler máis
Deixa unha resposta