Recitados diversos
Benito matou o pito
Benito matou o pito.
O pito a berrar,
Benito a matar.
Deixa, Benito,
que as has de pagar.
Celsa da fonte – San Xurxo de Sacos – Cotobade
Deus cho pague
– Deus cho pague, que é miolo.
– Dixo a vella polo bolo.
Dise para agradecer algún pequeno favor, pero de xeito que non pareza demasiado formal. Normalmente, cando as dúas persoas coñecen o dito, dise en forma dialogada: o que quere agradecer, empézao; e o que recibe o agradecemento, remátao.
Amelia de Forcarei
Pola Ponte de San Xoán
Pola Ponte de San Xoán
vinte e cinco cegos van.
Pola ponte de San Xoán
vinte e cinco cegos van.
Cada cego coa súa vara,
cada vara co seu can,
cada can co seu gato,
cada gato co seu rato,
cada rato coa súa espiga,
cada espiga co seu gran.
Detrás do outeiro
Detrás do outeiro
da pedra furada
había un bacelo
que o vello plantara.
Veu a cabra,
comeu o bacelo
que plantara o vello
detrás do outeiro
da pedra furada.
M. Barrio – J. Casal y Lois. “Cancioneiro…”
Andando ás nocellas
Andando ás nocellas
perdín as ovellas.
Vou a miña nai
que me arrinque as orellas.
Miña nai non estaba na casa,
á noite virá e o cu pagará.
Se non for pola noite
será pola mañá.
M. Barrio – J. Sobreira: “Ensayo para la historia general botánica de Galicia”.
O meu neno pequeniño
O meu neno pequeniño
heino de mandar á escola;
heille de comprar un “trompo”
e mais unha castañola.
Concha García: “Para dicir e facer”
Este neno pequeniño
Este neno pequeniño,
pequeniño coma un rato
heino de levar á feira
e vendelo por un pataco.
Concha García: “Para dicir e facer”
O meu marteliño
O meu marteliño
de cabo de ferro
cinco “reás” me custou,
seis vale,
sete pido,
oito quero,
e o que dea novembro en dez lévao.
M. Barrio – R. Artaza: “Da Nosa…”
O “cutelo” é bo
O “cutelo” é bo,
cinco “reás” custou,
seis ben os vale,
sete dan por el,
o que traia oito
e ofreza nove
lévao por dez.
M. Barrio – José Mª Perede: “Aportaciones léxicas y folklóricas al estudio de la lengua gallega”.
Díxolle o millo á liñaza
Díxolle o millo á liñaza:
– Ándate ti, espepitada,
que ós tres días estás nada.
E a liñaza respondeulle:
– Seica coma ti, borrón,
que tardas sete semanas
en saíres do terrón”.
M. Barrio- Eladio Rodríguez: “Diccionario…”
