Recitados diversos
Frío, frío
Frío, frío,
coma a auga do río.
Morno, morno,
coma a auga do chorro.
Quente, quente,
coma a auga que ferve.
Rico Verea, Manuel: “Tantarantán…”
Carrapuchiña
Carrapuchiña,
carrapucheira,
corre lixeira,
que se non corres,
lobolobeiro
chega primeiro.
Rico Verea, Manuel: “Tantarantán…”
Bate, meu leite (varias versións)
Bate, meu leite,
na cántara nova
con tres pelouriños
e mais o da roda.
Este dito acompaña o labor de bater o leite dentro dunha cántara, para facer a manteiga. Realízase cun pau que ten unha rodiña no extremo. O leite que queda tras quitar a manteiga é o leite batido ou leite mazado.
Rico Verea, Manuel: ”Cancioneiro…”
Meu neniño, pequeniño
Meu neniño, pequeniño,
como non che teño nada que dar,
tráioche estas zoquiñas
para cando saibas andar.
¡Arrenegado sexa o demo
se non che están ó pintar!
¡Que “sonche” de pau de amieiro,
que che mas fixo meu pai!
Recitado para o neno Xesús no Nadal.
Puchinocativo (aprendido da tía Teresa,Teté), de Cervo
Manga rachada (varias versións)
Manga rachada
foi a Castilla
e no camiño
topou unha filla
toda vestida
de seda labrada
porque era filla
de Manga Castaña.
Rico Verea, Manuel: “Tantarantán…”
Elas eran once damas
Elas eran once damas,
todas amigas do “xuez”,
pegou o tángano-mángano nelas,
non quedaron senón dez.
Daquelas dez que quedaron
foron a xulgar ó pobre,
pegou o tángano (…etc.)
non quedaron senón nove.
Destas nove que quedaron
deron en comer biscoito,
pegou (…etc.)
non quedaron senón oito.
Destas oito que quedaron
deron en ir a San Vicente
pegou (…etc.)
non quedaron senón sete.
Destas sete que quedaron
deron en cantar os Reis,
pegou (…etc.)
non quedaron senón seis.
Daquelas seis que quedaron
deron en beber viño tinto,
pegou (…etc.)
non quedaron senón cinco.
Destas cinco que quedaron
deron en comer nun prato,
pegou (…etc.)
non quedaron senón catro.
Destas catro que quedaron
deron en ir a Santo Andrés,
pegou (…etc.)
non quedaron senón tres.
Daquelas tres que quedaron
deron en comer nas uvas,
pegou (…etc.)
non quedaron senón dúas.
Destas dúas que quedaron
deron en andar á tuna,
pegou (…etc.)
e non quedou senón unha.
Blanco, Domingo: “A poesía popular…”
Unha salve á lúa nova
Unha salve á lúa nova
que non nos morda can nin cobra,
que non nos caia dente nin moa.
Muíños
Xan Pericán
Xan Pericán,
a cabalo dun can,
o can era coxo,
tirouno nun toxo.
Xan Pericán berraba
e o can escapaba.
Rocío de Brues (Boborás)
Benito, maldito
Benito, maldito,
matáchesme un pito
na fonte dos velos
con sete coitelos.
Benito a matar
o pito a gritar:
¡Cala, Benito,
que mas has de pagar!
A función deste dito é simplemente entreter e divertir.
Melorra do Covelo – Pontevedra
